Metoda Integracji Sensorycznej została uznana za metodę opartą na dowodach przez The National Clearinghouse on Autism Evidence and Practice https://ncaep.fpg.unc.edu/Opisane w Evidence-Based Practices for Children, Youth, and Young Adults with Autism (2020). „Cztery z nowych EBP zostały wcześniej zidentyfikowane jako „interwencje z pewnymi dowodami”, a teraz spełniają kryteria oparte na dowodach w oparciu o dodatkowe artykuły z okresu przeglądu 2012–2017(…) integracja sensoryczna®. Należy zauważyć, że Sensory Integration® odnosi się bezpośrednio do modelu opracowanego przez Jeana Ayersa (2005), a nie do różnych wariantów interwencji, które dotyczą problemów sensorycznych (Barton et in., 2015 Case-Smith i in., 2015; Watling i Hauer, 2015).”
Oznacza to, że metodą opartą na dowodach jest tylko terapia Integracji Sensorycznej prowadzono zgodnie z zasadami Fidelity Measure (Partham et in., 2011):
1. Zapewnienie możliwości stymulacji sensorycznej
Prezentuj dziecku możliwości różnych doznań zmysłowych, w tym dotykowych, przedsionkowych i / lub proprioceptywnych. Interwencja obejmuje więcej niż jedną modalność zmysłową.
2. Zapewnij odpowiednie wyzwania
Dostosuj działania tak, by stawiać dziecku wyzwania, które nie są ani zbyt trudne, ani zbyt łatwe, aby wywołać reakcje adaptacyjne będące odpowiedzią na wyzwania zmysłowe.
3. Współpracuj przy wyborze aktywności
Traktuj dziecko jako aktywnego współpracownika w procesie terapii pozwalając na aktywne kontrolowanie aktywność. Daj wybór. Nie określaj
z góry harmonogramu działań niezależnie od dziecka.
4. Wspieraj samoorganizację
Wspieraj i prowadź samoorganizację zachowań dziecka, aby dokonywało wyborów i planowało własne zachowanie w takim stopniu, w jakim jest do tego zdolne. Zachęcaj dziecko do inicjowania i rozwijania pomysłów i planów działań.
5. Wspieraj optymalne pobudzenie
Sytuacja terapeutyczna sprzyja osiągnięciu lub utrzymaniu optymalnego poziomu pobudzenia dziecka poprzez wykonanie zmiany w środowisku lub aktywności w celu wsparcia uwagi, zaangażowania i wygody dziecka.
6. Twórz kontekst gry
Opieraj się na wewnętrznej motywacji dziecka i czerpaniu przyjemności
z aktywności. Ułatwia to lub rozszerza gra społeczna, motoryczna, wyobrażeniowa lub przedmiotowa.
7. Zmaksymalizuj sukces dziecka
Prezentuj lub modyfikuj działania, aby dziecko mogło odnieść sukces
w wykonywaniu części lub całości czynności, które wymagają odpowiedź na wyzwanie.
8. Zapewnienie bezpieczeństwa fizycznego
Dziecko musi być bezpieczne fizycznie poprzez umieszczenie sprzętu ochronnego i terapeutycznego lub poprzez fizyczną bliskość i działania terapeuty.
9. Odpowiednia organizacja środowiska
Odpowiednia organizacja sali SI, aby zmotywować dziecko do wyboru
i zaangażowania się w aktywność.
10. Rozwijaj przymierze terapeutyczne
Szanuj emocje dziecka, pozytywnie odnoś się do dziecka, twórz klimat zaufania i bezpieczeństwa emocjonalnego.